Cafe Frappé

En terwijl ik de koffie zie cirkelen, mijn handen zich nerveuzer klemmen om het mini-tasje dan goed is voor het porselein, weet ik het weer. Cafeïne is niet goed voor mij. Mijn hartkloppingen stagneren, mijn paranoias verergeren, en ik ben nog meer konijn dan duracel zich ooit kon voorstellen.

Bovendien heb ik nooit Woord gestudeerd, geen acteerervaring, en geen novelle klaarliggen voor de uitgever. Ik ben hier eigenlijk echt heel per ongeluk geraakt hoor, probeer ik met mijn ogen in alle richtingen te seinen. Ik ben hier echt, echt, echt, echt per toeval geraakt. Het is de schuld van de bibliotheek. Ik schuif de koffie nog wat verder van me, en geniet dan maar van het fantastische uitzicht dat de Boerentoren me vandaag vanop deze hoogte verschaft. Ik moet toegeven dat ik nog nooit op een zaterdagmorgen op de 9^de verdieping heb gestaan van de kbc toren in Antwerpen, dus eigenlijk kan ik geen vergelijking maken met precedenten. Maar wat ik zie, moet genoeg zijn.

Dat lijkt ook meteen de rode draad te zijn doorheen de workshop. Ieder woord doordacht, de klank gesmaakt, betekenissen gewogen in de hand. Hier is geen plaats voor kortzichtigheid.

Moe en voldaan verlaat ik tenslotte ook Studio Herman Teirlinck. Er bestaan nog inspirerende zielen. Dat moet voorlopig genoeg zijn.

Frappant TXT text on stage 

http://www.frappanttxt.be/

Je kan me volgen in de voorronde van 14 maart in Lint

Why pay retribution, if you can pay tribute to culture?

Ik heb zo een aantal angsten. Fobieën van allerlei pluimage. Zo heb ik tandpijn wanneer ik me het bestaan van tandartsen herinner, vast al wel een aantal crise cardiaque's gehad, water in mijn longen door het verslikken, tumors door het teveel denken, oorschade van mijn haardroger etc etc..

Bij nader inzien vallen ze allemaal onder de noemer hypochondrie.

Hoedanook.

Toch ben ik in andere dingen dan weer gigantisch chillax (kijk hoe ik het slang van de jeugd gebruik, om het nakende einde van mijn studententijd te negeren). Zo geloof ik niet in mensen die mijn spullen zullen stelen, in kidnappers, slechte karakters en parkeerboetes. 

Jawel, parkeerboetes.

En toch, is dat nu net het gigantisch briljante subject van een jaaronderneming die mijn studiegenoten en ik hebben opgevat. Voor cultural policy moesten we met een cultureel project op de proppen komen, wat we deden. Het idee is simpel : de bittere wereld veroveren met een ontwapende campagne met cultuur als medicijn. Heb je een parkeerboete, om welke rede dan ook, altijd ongewenst, krijg je na betaling een toegangsticket voor een culturele organisatie. Gewoon. Als beloning. At random zullen er ook verschillende goede parkeerders beloond worden met een ticket onder hun ruitenwissers.

Ik zeg win-win! 

En dat zei ook de jury van Start-academy, toen ze ons selecteerden uit ongetwijfeld duizend originele ideeën. Wat volgt is nu de realisatie van ons plan ( coming to you soon in Leuven!), marketing workshops van start-academy en regelrecht naar de finish ermee!

Wij zijn 

wij doen

hoe dan?

Voor meer info gaaaaaaaa  www.bpart.be of www.startacademy.be

& volg de vorderingen van Bpart via Facebook en Twitter !  

Bye lovebirds! 

Creativiteit op een stokje

Studeren haalt altijd het slechtste in de mens naar boven. Daar, een zekerheid zoals je er geen 2 hebt. Neem nu mij. Buiten het feit dat Hazelland en HD nog nooit zo up to date waren, ben ik maar een griezelig afkooksel van een nabootsing van een aftreksel van een schijnvertoning van een mens. Om maar een vergelijking te geven.

Mijn sociaal leven is zo goed als dood. Mors en begraven, zo je wil.

Mijn studeerplek is zo mogelijk nog chaotischer, mijn wil om buiten te komen zero punto zero zero zero.. Obsessies nemen ongeziene proporties aan : donuts, tandpasta, handcremes, hairtutorials,..

Toch moet gezegd, dat deze hyper-focus periodes ook hun vruchten afwerpen. Een blog met wat fotomateriaal over wat mijn creativiteit al eens tot stand heeft laten komen. Per toeval.

PROJECT 1  : DE STOEL


Deze stoel maakte ik voor de verjaardag van mijn vriend, die zijn eigen barbierzaak heeft in hartje Ranst. Op een bepaald moment kampte hij vanwege zijn overweldigde populariteit met een tekort aan zitplaatsen voor wachtenden. Daar ging een lampje aan in mijn hoofd. Gelukkig woon ik op een erf waar er een heleboel dingen rondzwerven zonder naam, die altijd wel eens van pas komen. Enter, de oude keukenstoel van mijn grootouders. En nog leuker, enter de oude (1980!) Spaanse Reader's Digest!

le chair

het zitvlak

Leuk extraatje : krantenkop met zijn eigen koppie

sluipereclamepuntbe : http://www.barbierdendries.be/

PROJECT 2 : DE KERSTKRANS

want scheermesjes in een krans zijn heel gewoon. 

PROJECT 3 :  DE ZILVEREN DINOPLANTER

Binnenkort een heel leuke post op HectorDoctor over deze animal planters, met nog meer dieren, hou dus zeker in de gaten! Voor als je dit nog niet deed, that is. 

 Meet mister T Rex! 

Un mes después

" Your English is very good"
" Thank you, you have very beautiful eyes"
" I really like your smile"
" Your arms are very muscled"
" Me gustas your legs muchisimo"

Als dergelijke conversatie zou plaatsvinden, dan is het ongetwijfeld in Granada. Mensen ontmoeten, gaat hier zo gemakkelijk als een brood kopen. Een lief lachje plus een gedeelde inside joke equals per definitie een uitwisseling van gsm nummer ( yoigo? yo tambien!) en facebook. Een van de vele geweldige dingen die deze stad te bieden heeft : een overaanbod aan oversociale, overgelukkige, overmooie erasmussers. Meegaan met de stroom is werkelijk al wat je kan doen.

Als mensen me vragen waarom ik voor Granada koos als erasmusbestemming, kan ik daar kort over zijn. Ik vond het leuk klinken. La gran nada. Plus de zon schijnt er, en meer heeft dit meisje werkelijk niet nodig. Bij wijze van intellectueel antwoord kan ik ook nog zeggen dat ik heel graag mijn Spaans wou opkrikken, klaar was voor verandering en uitdaging, mensen en de hele hutsekluts.

Nu ik hier ben echter, kan ik wat concreter zijn, voor de geintresseerden onder jullie. Granada is een DROOM. Want :

- De zon is een garantie. Ontbijten in zijden pijama, elke morgen, op mijn balkon dus ook.
- Cultuur opsnuiven is hier geen verplichting of any kind, je loopt er door, staat erin, ademt het. Granada heeft verschillende wijken ( Albaicin, Realejo, Sacramonte) waar de sfeer telkens anders is, maar waar het geheel klopt als een bus. En het Alhambra is vanuit alle ooghoeken een pareltje.
- De winkels zijn open tot 20.00 of 21.00u. De winkelstraat is dan een marmeren boulevard van Spaanse lispelklanken, mooie mensen, geroosterde mais, kastanjes en een shoprush zoals nooit gezien.
- Er zijn ontzettend veel leuke winkels waar je als volleerde shopster de beste spullen vindt voor geen geld, danku chino's!
- De zapatos zijn hier verheven tot een soort godheid. Heil moeder schoen!
- De Granadese mannen hebben donker haar en lichte ogen. Hun accent is echter belabberd en grote kinderen zullen ze nooit hebben, maar soms moet een mens zich tevreden stellen met oren dicht en zonder toekomstplannen.
- Je krijgt bij elke alcoholische drank gratis tapa's. Avondeten: dronken zijn verplicht.
- Geen leuke vrienden? Chatroulette !
- Na zessen zitten er in de bomen op de duizend kleine pleintjes die Granada rijk is, heel veel parkieten in de bomen, die je belonen met een gratis fluit/kwekconcert.
- Niemand gaat de deur uit 'sanchts voor een uur of 2.00u. Ziehier dus de intrede van de officiële siësta van 14.00u tot 17.00-17.30u.

Doch enkele gelijkenissen met Belgie :
- Het gebouw van de faculteit letteren ( Filosofia y letras) lijkt schrikbarend op dat van Leuven. Even communistisch en onhartelijk.
- Geschiedenisstudenten zijn of hippies, of jezussen, of gefaald. Ziehier een definitie. ( met een klein percentage aan uitzonderingen, naturalmente)
- Mensen zijn liever lui dan moe, en werken hebben ze liever niet staan in hun woordenboek. Eigenljk willen ze gewoon heel de dag siësta'en en 'snachts fiesta'en. Cannot blame them eitherway. Ik kan maar geen reden bedenken waarom ik hier niet zou willen blijven!

Granada y dos cervezas por favor!

Sinds wanneer zijn we zo'n bende vegeterende schimmels geworden ?
Sinds wanneer kunnen we niet meer zonder sociale netwerksites?
sinds wanneer is het leuker publieke post kwistig over het web te gooien, in plaats van te zeveren in real life ?

Ik weet dat ik een preker ben in schapenbont.
Want na een heerlijke leventje ( 4 maanden) zonder facebook, moet ik schoorvoetend op mijn stappen terugkeren. Niet vrijwillig echter, maar onder lichte tot zware dwang van mi amigos. Maar dat is hen vergeven. Het feit dat ik vatbaar ben voor verslavingen aan sociale netwerksites is uiteindelijk hun schuld niet. Dat ik mezelf 'snachts bevind op het profiel van iemand die ik niet ken, kijkend naar foto's van honden van mensen die ik niet ken, is uiteindelijk hun schuld niet. En een halfjaartje erasmussen vraagt ook om drastic measures. Plus ik moet ook nog vrienden hebben als ik weer thuis kom, haha, ha, haha. Nee jongens, ik zal jullie missen, jullie zijn de beste! En nu voor jullie, zal ik facebook weer activeren. Het is graag gedaan. Jullie betalen de rehab.

Put your hands up for Granada !

Trick or Treat

Soms komt de waarheid uit een kindermond.
Soms uit die van een nmbs-medewerker.

Na een eerder wisselvallig mondeling examen, stap ik uit de trein en sjok wat beteuterd over perron 3 van het station in Lier. Maak het wat visueel : gebogen hoofd, laaghangende schouders, lange armen bijna tot op de grond, bolle rug en pruillip. Ik besluit mezelf te trakteren op wat maltezers uit de snoepautomaat ( daar ik vroeger nooit iets kreeg uit automaten of 'draaikaskes' met plastic ringen en flubberige spinnen, is dat voor mij nu het toppunt van traktatie). Terwijl ik mijn geld bij elkaar zoek, zie ik uit mijn ooghoek een man verschijnen.
"U heb ik daarnet aan de overkant gezien !" zegt hij met een respectievelijk aantal decibels dat menig reiziger doet hoofdendraaien. Ik kijk op en glimlach " Dat is goed mogelijk"( dat is nu grootsheid, in alle erbarmelijk omstandigheden glimlachen naar onbekenden).
"En nu zeg ik tegen mezelf, dat is nu waarlijk het schoonste meisje dat ik vandaag heb gezien, verdoemme nog aan toe." Ik wil me er nog van afmaken met een ' dan hebt u een erg triestige dag achter de rug', maar besef dat het zinloos is en glimlach een bedankje.
"Jamaja, ik zeg het zoals het is he juffrouw. Juffrouw heeft zeker ook al iemand?" Ik verzamel 1,80 euro en schud van neen.
" Maar dat is toch niet mogelijk? Hoe is dat mogelijk? Waar gaat het met de wereld naar toe? Daar kan ik nu echt met mijn verstand niet bij. Ongelooflijk. U hebt toch al wel relaties achter de rug? " Dat leken me nu ietwat persoonlijke vragen voor aan een snoepautomaat in een treinstation, maar wegens mijn benevelde gemoedstoestand leg ik kort mijn amoureus verleden uit. De man trekt grote ogen vanonder zijn weelderige wenkbrauwen.
"Jaja, en op een ander geweest en al verzekerst!"
Eigenlijk niet, maar ik knik een ja zeg dat ik er ook niet aan kan doen dat sommige mannen een voorkeur hebben voor vrouwen die op 30jarige travestieten met een poedel op hun hoofd lijken.
"Ja zie juffrouw, dat snap ik niet he, daar kan ik met mijn verstand niet bij he. Maar ik ga eerlijk met u zijn juffrouw, verandering van spijs doet eten he, neem nu mij, ik heb een pracht van een vrouw en kom niets tekort, maar de dames van plezier in Antwerpen, daaaaaar zitten er schoon tussen zenne, daar zitten er schoon tussen, hebt u daar al niet op gelet?"
Ik bemerk heel veel borsthaar dat uit zijn blauwe overall te voorschijn komt, en probeer halstarrig visuele beelden terug te dringen.
" Goh, neen, dat nu uhm, neen" moet ik bekennen.
"Maarja, een eerste liefde, dat is toch iets speciaals he, u ziet uw eerste liefde nog graag he juffrouw, ik zie het in uw ogen!" Het pakje maltesers valt met een doffe klap en ik staar er beduusd naar.
" Goh meneer, is er eigenlijk iemand die ooit echt over iemand geraakt ? Dat is nog maar de vraag! " Ik lach naar hem en laat hem met deze wijze woorden achter.

Soms zijn waarheden uit een mond met 5 tanden met een korrel zout te nemen.
Ik hoorde trouwens later die dag van een meisje dat ze een soortgelijke ervaring had met diezelfde man. Hij is dus een soort serieele praatjesmaker.
Hoe dan ook wens ik dat zijn vrouw dat van die dames van plezier nooit te weten hoeft te komen, en ondertussen was ik wel mijn examen al wat vergeten.
Vlaggen en wimpels, lang leve de automaten en draaikaskes !

And my women are my number one fan, hot damn!

Als ik nu de keuze had. Als ik nu echt, echt kon kiezen tussen de hele wereld en het hele universum. Dan zou ik nog altijd de vrouwen van de reclameborden van Hunkemoller de mooiste vinden. Dat is toch niet meer normaal ? Waar halen ze die ? Bestaat er een hunkemoller fabriek waar alleen gemodelleerde perfectie wordt gemaakt? Bestaat er een land waar de rest van de wereld niets van afweet ? Is er een ondergrondse schuilkelder ? Zijn het aliens ?
Of. Is het gewoon photoshop ?

Op de duur zijn er gewoon geen zekerheden meer. Hoe weet de modale burger nu nog of het normaal is om er uit te zien zoals ze eruit zien ? Ik vraag mezelf dagelijks af, of het normaal is dat mijn knieen plots zo krom lijken, of mijn armen niet te ver naar buiten draaien, of mijn nek niet te lang is, en of mijn oren niet te popachtig lijken. En over het algemeen beschouwd ben ik nog een vrij normaal meisje. Ik bedoel, ik heb geen 3 armen of tenen op plaatsen waar ze niet horen. Maar dan begin ik me toch af te vragen of het de bedoeling was van de Schepper om een creatie te creeeren dat geen spiegel kan voorbij lopen zonder erin te kijken. Dat geen kans onbenut laat om te checken of de haargroei op het hoofd wel nog in de juiste positie ligt. Wie heeft ons ooit wijsgemaakt dat dat uberhaupt goed moet liggen ? Zou het werkelijk de bedoeling zijn geweest dat zulke schepsels geen weegschaal kunnen voorbij lopen zonder erop te gaan staan en er knarsetandend weer af te komen? Om zich in objectief gezien veel te smalle broeken te wurmen? Om magazines te kopen en vrouwen in bikini eruit te knippen en op de koekenkast te plakken ? ( Dit doe ik niet, maar ik zag het eens op Tv)
Wij vrouwen, maken elkaar op een mooie dag nog eens kapot. Ik heb altijd weinig vertrouwen gehad in die zogenaamde ' sisterhood' waar iedereen altijd te pas en te onpas mee rondzwaait. Lang heb ik eerder in de ' bitchhood' geloofd. Vriendinnen voor het leven zijn uiteindelijk dunbezaaid. Als je tenminste iets meer verwacht dan occasioneel gekir en roddels waar je zelf van versteld staat. Vrouwen zijn tarantula's. Piranha's. Haaien. En je moet al een verdomd doorgewinterde avonturier zijn om daar mee om te kunnen. Want wie legt er wie op om zo dun te zijn dat we allemaal door een sleutelgat kunnen getrokken worden ? Wie kijkt er net 4 seconden te lang naar je nieuwe kapsel om dan te zwijgen ? Wie neemt je op van boven tot onder om dan te zeggen dat je blousje doorzichtig is. Zijn het de mannen ? Neen.

Welnu, ik heb een nieuwe theorie ontwikkeld.
Het zijn wel de mannen.
Wij zijn enkel de geprooide slachtoffers van hun competitiedrang.
Mannen zijn verderfelijke wezens, en God de Schepper is een ongelooflijke idioot geweest om dronken en stoned tegelijk achter zijn pc te kruipen en de man uit te vinden. En voor zijn kinderachtige onverantwoordelijkheid moeten wij nu boeten.

Ik dank heel veel aan de vrouwen in mijn leven. Zowel van de goede ervaringen als de slechte. Nu ondertussen het kaf van het koren gescheiden is, wil ik de overblijvende pareltjes in de bloemen zetten. You ladies are truly great. En vreemd genoeg, zijn jullie allemaal van het Hunkemollertype. Zonder photoshop.