Cafe Frappé

En terwijl ik de koffie zie cirkelen, mijn handen zich nerveuzer klemmen om het mini-tasje dan goed is voor het porselein, weet ik het weer. Cafeïne is niet goed voor mij. Mijn hartkloppingen stagneren, mijn paranoias verergeren, en ik ben nog meer konijn dan duracel zich ooit kon voorstellen.

Bovendien heb ik nooit Woord gestudeerd, geen acteerervaring, en geen novelle klaarliggen voor de uitgever. Ik ben hier eigenlijk echt heel per ongeluk geraakt hoor, probeer ik met mijn ogen in alle richtingen te seinen. Ik ben hier echt, echt, echt, echt per toeval geraakt. Het is de schuld van de bibliotheek. Ik schuif de koffie nog wat verder van me, en geniet dan maar van het fantastische uitzicht dat de Boerentoren me vandaag vanop deze hoogte verschaft. Ik moet toegeven dat ik nog nooit op een zaterdagmorgen op de 9^de verdieping heb gestaan van de kbc toren in Antwerpen, dus eigenlijk kan ik geen vergelijking maken met precedenten. Maar wat ik zie, moet genoeg zijn.

Dat lijkt ook meteen de rode draad te zijn doorheen de workshop. Ieder woord doordacht, de klank gesmaakt, betekenissen gewogen in de hand. Hier is geen plaats voor kortzichtigheid.

Moe en voldaan verlaat ik tenslotte ook Studio Herman Teirlinck. Er bestaan nog inspirerende zielen. Dat moet voorlopig genoeg zijn.

Frappant TXT text on stage 

http://www.frappanttxt.be/

Je kan me volgen in de voorronde van 14 maart in Lint

Why pay retribution, if you can pay tribute to culture?

Ik heb zo een aantal angsten. Fobieën van allerlei pluimage. Zo heb ik tandpijn wanneer ik me het bestaan van tandartsen herinner, vast al wel een aantal crise cardiaque's gehad, water in mijn longen door het verslikken, tumors door het teveel denken, oorschade van mijn haardroger etc etc..

Bij nader inzien vallen ze allemaal onder de noemer hypochondrie.

Hoedanook.

Toch ben ik in andere dingen dan weer gigantisch chillax (kijk hoe ik het slang van de jeugd gebruik, om het nakende einde van mijn studententijd te negeren). Zo geloof ik niet in mensen die mijn spullen zullen stelen, in kidnappers, slechte karakters en parkeerboetes. 

Jawel, parkeerboetes.

En toch, is dat nu net het gigantisch briljante subject van een jaaronderneming die mijn studiegenoten en ik hebben opgevat. Voor cultural policy moesten we met een cultureel project op de proppen komen, wat we deden. Het idee is simpel : de bittere wereld veroveren met een ontwapende campagne met cultuur als medicijn. Heb je een parkeerboete, om welke rede dan ook, altijd ongewenst, krijg je na betaling een toegangsticket voor een culturele organisatie. Gewoon. Als beloning. At random zullen er ook verschillende goede parkeerders beloond worden met een ticket onder hun ruitenwissers.

Ik zeg win-win! 

En dat zei ook de jury van Start-academy, toen ze ons selecteerden uit ongetwijfeld duizend originele ideeën. Wat volgt is nu de realisatie van ons plan ( coming to you soon in Leuven!), marketing workshops van start-academy en regelrecht naar de finish ermee!

Wij zijn 

wij doen

hoe dan?

Voor meer info gaaaaaaaa  www.bpart.be of www.startacademy.be

& volg de vorderingen van Bpart via Facebook en Twitter !  

Bye lovebirds!